Στο χοσπιτάλι

Δυο φιλενάδες είμαστε
Στο κόσμο αγαπημένες
Η Κατερίνα κι η Φιλιώ
Βογγάνε οι καημένες

Σ ένα κρεβάτι ήμουνα
Και πέθαινα στο πόνο
Κι η Κατερίνα η τρελή
Πυρετούλι είχε μόνο

Δεν ήξεραν τι είχε αυτή
Της έπιναν το αίμα
Κι εμένανε με τη χολή
Μου τρύπαγαν το δέρμα

Ήρθε και μια καλή γριά
Μαρία δίχως βάρος
Με πόνο ήρθε η καψερή
Μα μίλαγε με θάρρος

Γιαούρτι έφτιαχνε καλό
Ας έδινε κι εμένα
Μα δίχως λίπος τρώω η χοντρή
Και τα χω πια χαμένα

Η Κατερίνα η Μαρία κι η Φιλιώ
Τους τρέλαναν βρε όλους
Θάλαμος δεν ήτανε αυτός
Θα παίζανε και βόλους

Οι νοσοκόμες οι καλές
Τους έκαναν χατίρια
Κατέβαινα και κάπνιζαν
Έτρωγαν και βανίλια

Πάντα με το χαμόγελο
Τις έβλεπαν εκείνες
Θερμόμετρο τους έβαζαν
Τους έδιναν βιταμίνες

Τα γέλια ακουγόντουσαν
Σε όλους τους θαλάμους
Τρελές ήτανε όλες τους
Δε πήγαιναν τους γάμους

Παρέα έκαναν καλή
Τα τρία μας κορίτσια
Αν έκαναν και κούρα ομορφιάς
Θα ζούσαν στα Παρίσια

Σας δίνω μόνο μια ευχή
Φίλες καλές να βρείτε
Και τη διαμονή στο hospital
Εσείς να τη χαρείτε

Υγεία να χετε πολύ
Άλλο κακό μη δείτε
Τις νοσοκόμες τις καλές
Να μη τις χρειαστείτε