H Μοίρα μου

Το ‘ χει η μοίρα μου να μπλέκω με παπάρες
Καλύτερα να κάθομαι να τρώω αγκινάρες
Κοιλόπονος με πιάνει οταν το στόμα τους ανοίγουν
Μου κόβονται τα πόδια οταν ξεχνάνε να το κλείνουν

Η άτιμη η μοίρα μου εμένα κοροιδεύει προς την
Καταστροφή το είναι μου συνέχεια το οδεύει
Τα μεγαλύτερα καθίκια όλου αυτού του κόσμου
Συνέχεια μου φυτρώνουν,αλίμονο, εμπρός μου

Και οταν μου χαμογελάνε και για αγάπη μου μιλάνε
Εχουν την εντύπωση πως στα σύννεφα με πάνε
Αθλιοι υποκριτές , με γεμίζουν με ψευτιές
Και νομίζουν πως στα πόδια τους γίνομαι λακές

Με πιάνει αναγούλα οταν το τρυφερό τους πιάνει
Μου φαίνονται σαν μια κατσίκα που όλο κλάνει
Οταν μου τραγουδάνε πόνος στα αυτά με πιάνει
Τιποτε απ’οσα λένε , τίποτε δεν με φτιάχνει

Και αν φαίνομαι προσβλητικός , χυδαίος για τα’αυτιά σας
Πάρτε το δισάκι σας και αντε στο καλό σας
Δεν θέλω άλλο να υποκρίνομαι ,
γελοίος πια να γίνομαι
για την χάρη την δική σας ,
πηγαινετε να φατε αγκινάρες
με τους έρμους συγγενείς σας

ουφ τα πα!!!

Αντε Και Καλο μας Μήνα